Lieve lezer!

Vandaag opnieuw een podcast, en ditmaal is de titel ‘Van Levensvraag naar Levensplan’. Hoe kom je erachter welke richting je zult kiezen als je op een kruispunt in je leven staat, en niet weet welke kant je op moet? Luister dan naar deze podcast! Daarin kun je luisteren naar negen stappen, die je in dat proces kunt zetten. Als je wilt kun je hieronder de inhoud van deze podcast ook lezen, en op deze pagina kun je een overzicht van de negen stappen in een handout downloaden.

veel luister- en leesplezier!

Simone

De magie van dagelijks creëren

Van levensvraag naar levensplan

Misschien sta je op een punt in je leven, dat je je afvraagt: wat wil ik eigenlijk?

Je bent bijvoorbeeld toe aan een nieuwe ontwikkeling op het gebied van je werk, je bedrijf of je relatie. Ook kan het zijn dat je in het algemeen de balans van je richting wilt opmaken en opnieuw je koers wilt vinden. Misschien heb je een periode van ziekte, werkloosheid of scheiding achter de rug. Of je gaat op een andere manier een nieuwe levensfase in.

In zo’n periode is het verleidelijk om de oude vertrouwde paden op te zoeken. Maar diep van binnen voel je dat je niet zómaar richting wilt kiezen, op basis van angst of onzekerheid of behoefte aan veiligheid. Of op basis van wat maatschappelijk aanvaard is of wat andere mensen van je verwachten.

Je wilt niet je ‘kleine ikje’ of je angstige of wellicht al-te-stoere ego aan het roer van je leven zetten, maar je ziel, of je innerlijke wijsheid, of je diepere Ik, of hoe-je-het-maar-wilt-noemen. Maar hoe kom je erachter, wat het leven voor plannen met je heeft? Hoe kom je te weten wat je innerlijke wijsheid je te zeggen heeft? Het is zo makkelijk om afgeleid te worden door negatieve self-talk of andermans ideeën over wat goed voor je is.

Levensplan

Op zo’n moment is het tijd voor een levensplan. Dat klinkt nogal hoogdravend misschien, maar zo bedoel ik het niet. Wat ik bedoel, is dat je inzicht krijgt in wat het leven op dat moment met je voor heeft, en dat je helder krijgt wat de ontwikkelingsstappen zijn die nú voor je liggen. En dat vervolgens concrete plannen maakt voor het zetten van die stappen

Hieronder wil ik in negen stappen beschrijven hoe je van levensvraag naar levensplan kunt komen.

1. Innerlijke stilte

Allereerst is het de kunst om stil te worden van binnen. In het gewone leven is de kans groot dat ‘de stem in je hoofd’ een groot gedeelte van de tijd aan het woord is. Deze stem heeft allerlei meningen, zowel over jezelf als over de wereld. Deze stem begrenst je wereld: ‘Tot hier en niet verder wil ik onderzoeken. De rest komt me te onbekend voor, en ik weet niet wat er van komt als ik daar naar ga luisteren’. Deze stem is nogal luidruchtig en dominant. Het stille stemmetje van de innerlijke wijsheid komt er nauwelijks overheen.

Dus is het van groot belang om innerlijk stil te worden. Dit doe je niet op wilskracht – want dat creëert alleen maar meer ruis in je hoofd. Juist acceptatie van al je gedachten, oordelen en meningen maakt het je mogelijk om er van een afstandje naar te kijken, en er niet meer mee samen te vallen. Je hoeft die innerlijke stilte niet te bereiken, of er niet je best voor te doen. Hij is altijd al aanwezig, als een eeuwige onderlaag onder de drukke gedachten die je afleiden. Net zoals de zon altijd schijnt boven de wolken, is de innerlijke stilte altijd aanwezig onder je gedachten. Dus ook als het je niet lukt om je gedachten tot rust te laten komen hoef je je geen zorgen te maken. De innerlijke stilte is er altijd, en het feit dat je je dat bewust bent maakt het al mogelijk om er meer mee in contact te komen.

2. Visioen

De tweede stap is dat je als het ware aan je ziel, of aan je innerlijke wijsheid, of aan het Leven met hoofdletter vraagt wat het van je wil. Door je te verbinden aan die diepere wijsheid, ga je niet te rade bij je kleine ikje, dat bang en onzeker is, of dat zichzelf misschien wel overschreeuwt. Je kunt in je lichaam voelen of die innerlijke wijsheid spreekt of de ‘stem in je hoofd’. Als je een gevoel van ruimte en vrede en onbegrensde mogelijkheden voelt, dan is het goed. Krijg je een gevoel van stress, beklemming of angst, dan is het kleine ik nog teveel aan het woord. Ga dan terug naar stap 1, en zoek de innerlijke stilte op.

3. Groei

De derde stap is dat je je realiseert wat je nodig hebt om dat visioen ook werkelijkheid te laten worden. Wat moet je ontwikkelen? Hoe kun je groeien? Dit kunnen bepaalde kwaliteiten zijn, maar ook gewoontes, of activiteiten, of wat dan ook. Door stil te staan bij wat er nodig is om het visioen werkelijkheid te laten worden, word je je misschien ook bewust hoeveel je al in huis hebt, en wat je al voor weg hebt afgelegd. Dan is dit het moment om daar dankbaar voor te zijn.

4. Loslaten

Dan is het in stap vier tijd om te inventariseren wat je los wilt laten. Misschien heb je negatieve overtuigingen, bepaalde gewoonten of meningen die je hinderen om je visioen tot werkelijkheid te laten worden. Onbewust kun je je daar behoorlijk aan vastklampen – het zijn de veilige vertrouwde patronen waarvan je weet wat je eraan hebt. Wil je nieuwe stappen gaan zetten, dan zal je de gebaande paden moeten verlaten.

5. Ideale leven

Dan is in stap vijf het moment aangekomen om je visioen concreet te maken. Hoe ziet je leven er nu uit? En hoe zou je leven eruit zien als je leeft in overeenstemming met je visioen? Denk hierbij aan de verschillende levensgebieden, bijvoorbeeld je relatie, je kinderen, je familie, je vrienden en kennissen, je werk, je financiën, je woonplek of je vrije tijd. Fantaseer er op los, alsof alles al helemaal is zoals je het allerliefst zou willen. Voel hoe je je zou voelen als je je ideale leven zou leiden, en herinner jezelf met regelmaat aan hoe dit leven eruit zou zien.

6. Doelen

Vervolgens ga je in stap zes vanuit dit beeld van je ideale leven doelen formuleren. Zo wordt alles steeds concreter en praktischer van aard. Je daalt als het ware vanuit de ideeënwereld waarin alles mogelijk is neer op de aarde, waarin je het werkelijkheid wilt laten worden. Je schrijft al je doelen op, en kiest er een hoofddoel uit, dat in het licht van je visioen nu het allerbelangrijkste is om aan te gaan werken. De overige doelen neem je gewoon mee in je achterhoofd. Alleen al doordat je je er bewust van bent, zul je ook her en der al kleine stapjes gaan zetten waardoor ook die andere doelen dichterbij zullen komen.

7. Planning

Daarna ga je in stap zeven het nog weer een stapje concreter maken. Als je wilt kun je een vijfjarenplanning maken. Met je ideale leven in je achterhoofd ga je bedenken, hoe je wilt dat je leven er over vijf jaar uitziet. Vervolgens ga je als het ware ‘terugrekenen’. Op basis daarvan maak je een jaarplanning voor het komende jaar. En als je dat jaar weer in vieren deelt, kun je een 90-dagenplanning maken. Wat je ook kunt doen is je jaar in drieën delen, en flink wat lege tijd inplannen. Als je schoolgaande kinderen hebt, zul je dat wellicht al vanzelf een beetje doen, omdat kinderen al met al ook zo’n dertien weken per jaar vakantie hebben, dus dat is bij elkaar een kwart jaar.

Van die 90-dagenplanning kun je weer verder inzoomen tot een weekplanning, en elke week bestaat weer uit verschillende dagen, die je ook bewust vorm kunt geven door middel van een dagplanning.

Je hoeft je niet als een drenkeling vast te klampen aan zo’n planning: maar het geeft je wel een beetje houvast, en soms een liefdevol zetje in de rug om door te pakken, of juist wat kalmer aan te doen.

8. Intentieverklaring

Vervolgens schrijf je in stap acht een zogenaamde ‘intentieverklaring’. Dat is een geschreven statement, waarin je kort en bondig opschrijft, hoe jij de komende periode in het leven wilt staan, wat je wilt bereiken, waarom je de dingen doet die je doet, en wat je uitgangspunten zijn. In het ideale geval vat je zo’n intentieverklaring uiteindelijk samen in een kernwoord, dat je gemakkelijk kunt onthouden, en dat je helpt om van dag tot dag op koers te blijven.

9. Vertrouwen

Tot slot is het in stap negen de kunst om vervolgens los te laten en vol vertrouwen op pad te gaan. Je hoeft niet met je tanden op elkaar te ploeteren om te komen waar je wezen wilt. Juist omdat je je vanuit je innerlijke wijsheid hebt verbonden aan je diepere waarden rust er een zegen op je pad, en kun je met plezier en vertrouwen aan het proces beginnen.

Een vraag aan jou:

Als je nu heel snel, in een intuïtieve flits zou moeten zeggen wat nu je belangrijkste levensvraag is, wat zou dat dan zijn?

Als je wilt kun je deze podcast nog een keer afluisteren, en met die levensvraag aan de slag gaan.

Ik wens je heel erg veel plezier met het maken van je Levensplan! Wil je dit overzicht met negen stappen downloaden, ga dan naar deze pagina. Daar vind je ook informatie over de ééndaagse workshop ‘Levensplan’, waarin je live met mij aan de slag kunt om van Levensvraag naar Levensplan te komen.

Met een hartelijke groet,

Simone

Lieve lezer,

De afgelopen tijd heb ik een heleboel gelezen over dankbaarheid*.

Dankbaarheid kan gek genoeg een negatieve bijklank hebben. Misschien is jou vroeger wel meegedeeld dat je – als je eens klaagde over het eten – je maar dankbaar moest zijn dat je überhaupt te eten had, en dat er zoveel arme kinderen waren die niet te eten hadden. Volkomen terecht natuurlijk. Als kind neem je zoveel dingen voor vanzelfsprekend aan, die helemaal niet vanzelfsprekend zijn. Maar de onderliggende boodschap die je kreeg was: ‘zeur niet, dooreten’. En dat voelde niet altijd prettig.

Negatieve bijklank of niet, we zijn het er allemaal over eens: dankbaarheid is fundamenteel. Het is zo makkelijk om vooral te focussen op datgene wat er niet is. Terwijl er zoveel wel is. Je ademt. Je kunt deze letters lezen. Je kunt überhaupt lezen. Je leeft! Alleen dat al is een mirakel. En verder: je hebt een dak boven je hoofd, je komt niet van de honger om, er is een heel sociale zekerheidstelsel om ons heen. Het is  niet perfect, maar het is ook bepaald niet niks. Als mijn man en ik in het bos lopen, en een van ons is in een negatieve bui (of we zijn dat allebei) dan is er een dikke kans dat één van ons zegt: ‘even een rondje dankbaarheid’. En dat helpt altijd.

Veel mensen maken elke ochtend een ‘gratitude list’. Het is een beproefde methode: elke dag een geschreven lijstje met dingen maken waar je dankbaar voor bent. Ik ken iemand die elke ochtend al haar vingers één voor één aanraakt, en bij elke vinger iets noemt, waar ze dankbaar voor is. Een prachtig ritueel waarin je je dankbaarheid kunt benoemen – niet alleen voor de ‘grote’ dingen als je kinderen of je partner of je gezondheid, maar ook voor de kleine dingen, zoals je pen die lekker schrijft of je warme sloffen of de gezellige sfeer tijdens het ontbijt.

Maar je kunt dankbaarheid ook nog verder doortrekken. Ik kwam het idee daarvoor tegen in het boek ‘Making Miracles in 40 days’ van Melody Beattie*. Nadat zij al lange tijd in een uiterst beroerde situatie zat – slecht huwelijk, slechte financiën, slecht huis, enzovoort – en ze daar dag in dag uit over klaagde kreeg ze de ingeving om voor de verandering eens een keer niet te klagen voor alle negatieve dingen, maar er juist dankbaar voor te zijn. Ze klaagde namelijk al zo lang, en het hielp niets: haar situatie bleef even slecht, of werd zelfs erger, dat ze zelf genoeg kreeg van haar eigen geklaag.

Ze schreef dus in haar dagboek:

• Ik ben dankbaar voor de tocht in mijn huis.
• Ik ben dankbaar voor het feit dat mijn contract bijna afloopt.
• Ik ben dankbaar voor mijn woede op mijn man.
• Ik ben dankbaar voor het feit dat ik me vast voel zitten in dit huwelijk.

Enzovoort enzovoort.

Tot haar verbazing merkte ze, dat ze zich hierdoor beter ging voelen. Door al de negatieve dingen waar ze tegenaan liep welbewust te benoemen als iets waar ze dankbaar voor was, leken de scherpe randjes ervan af te gaan. Niet doordat ze zich daadwerkelijk dankbaar voelde, natuurlijk. Maar omdat ze hierdoor de narigheid als het ware toestemming gaf om onderdeel te worden van haar leven. Het creëerde voor haar de mogelijkheid om dankbaar te zijn voor het héle pakket, het héle leven. En niet alleen maar voor de fijne dingen.

Het feit dat haar leven meer als één geheel ging voelen, in plaats van als iets dat verscheurd was, werkte letterlijk helend. Doordat ze de negatieve dingen niet meer van zich afduwde, maar in haar leven integreerde, kon ze ze in de ogen kijken en er verdriet om hebben. Dat luchtte op, en daardoor werd het ook mogelijk om een aantal lastige dingen aan te pakken.
Doordat haar klagen afnam, of zelfs stopte, verspreidde ze natuurlijk ook minder negativiteit om zich heen, en dat had vanzelfsprekend direct invloed op hoe mensen haar bejegenden. Ook daardoor verbeterde haar situatie.

Als dit je op de een of andere manier aanspreekt, dan kun je er de komende dagen eens mee experimenteren. Je hoeft natuurlijk niet opeens dankbaar te zijn voor de tragedies in je leven, de echte narigheid. Dat zou van gebrek aan respect voor jezelf getuigen, en ook van gebrek aan realiteitszin.

Maar je kunt eens kijken hoe het voelt om op deze manier dankbaar te zijn op kleinere schaal, of dankbaar voor de gevoelens die je hebt. Voor iets vervelends dat er vandaag gebeurde. Of voor het feit dat je jaloezie voelde ten opzichte van iemand. Of voor het feit dat je een opmerking maakte waar je spijt van hebt. Voor de stress die je ervaart, of de twijfel. Of voor iets waar je je voor schaamt.

Een rondje dankbaarheid dus. Maar dan uitgebreid. Het gaat totaal tegen je intuïtie in, maar op een vreemde manier kan deze vorm van dankbaarheid je mildheid bevorderen ten opzichte van jezelf en anderen en de negatieve dingen die je ervaart net in een ander daglicht zetten.

Hartelijke groet!

De boeken waar ik het over had zijn:

‘The gratitude Jar’ van Josie Robinson

‘Making Miracles in 40 days’ van Melody Beattie

Een onoplosbaar Probleem met Hoofdletter

Vannacht lag ik wakker. En als ik wakker lig is één van mijn favoriete bezigheden het luisteren naar mp3-tjes van Eckhart Tolle, die ik speciaal voor dat soort momenten opgeslagen heb op mijn telefoon. ’s Nachts lijkt iets ingewikkelds waar je overdag nog wel redelijk goed mee kunt dealen opeens een Onoverkomelijk Probleem met Hoofdletter. Luisteren naar Eckhart Tolle helpt me altijd om weer terug te komen naar de onproblematische eenvoud van het hier en nu.

Een van de dingen waar hij steeds opnieuw op wijst, is dat we onszelf en alles wat we doen al te serieus nemen. Denk aan het werk dat we doen, wat we willen bereiken, of datgene wat we willen betekenen voor anderen of voor de maatschappij. Iets wat we willen creëren, willen vormgeven of meemaken.

Voor mij is dat herkenbaar. Dingen maken en meemaken vind ik leuk! Ik werk graag aan mijn bedrijf. Ik schilder graag. En ik vind het fijn om in een koor te zingen en om te wandelen in het bos.

Maar hoe mooi en waardevol dit alles ook is, als alles altijd goed moet gaan, dan wordt het al snel een ernstige aangelegenheid. Iets dat kan mislukken, iets waarin je kunt falen of teleurgesteld kunt raken. Voor je het weet is datgene waar je zo vol vuur en met zoveel plezier mee bezig was een zenuwslopende, stressvolle of teleurstellende aangelegenheid geworden. Zo jammer!

The world of the unmanifested

Eckhart Tolle benadrukt keer op keer het onderscheid tussen ‘the world of the unmanifested’ en ‘the world of forms’. Oftewel: enerzijds de wereld van het ongemanifesteerde, en anderzijds de wereld van de vormen. Voor mij is het maken van dat onderscheid altijd weer behulpzaam.

Volgens Eckhart is ‘het ongemanifesteerde’ de pure levenskracht zelf. Datgene wat je voelt als je je ogen sluit en je lichaam van binnenuit voelt. De tintelende energetische beweging die er altijd is. Dit ‘ongemanifesteerde’ is de basis van waaruit je leeft. Het is de oer-energie waaruit alles ontstaat. In veel religies noemen ze het ‘God’. Of ‘het Leven zelf’. Of ‘Zijn’. Hoe je het noemt maakt eigenlijk niet uit.

The world of forms

En vanuit ‘het ongemanifesteerde’ kan ‘de wereld van de vormen’ ontstaan. Daar komt creativiteit om de hoek kijken. Je wordt een ‘schepper’! Je geeft vorm aan je wereld. Je kunt dingen gaan maken: een bedrijf, schilderijen, een online cursus. Je kunt dingen gaan meemaken: een kind krijgen, een wereldreis maken, lekker koken. Je kunt je hersens gebruiken: nadenken, een boek schrijven, plannen maken. Er is zoveel mogelijk. De wereld van de vormen is oneindig boeiend en een bron van vreugde.

Maar als je je vervolgens verliest in de dingen die je maakt en doet en denkt, dan sta je op een gegeven moment met lege handen. Want in ‘de wereld van de vormen’ is het nooit altijd feest. De avond is een keer afgelopen, en na het feest wacht de afwas.

Eckhart Tolle vertelt keer op keer dat het dan goed is te beseffen dat de wereld van de vormen niet de enige realiteit is. Er is altijd een diepere laag van Zijn. Er zijn lastige dingen misschien, waar je mee moet dealen. Soms is er groot verdriet. Maar de ernst is eraf. Of je nu middenin het feest zit, of je ruimt ’s avonds de gebroken glazen van de vloer: de onproblematische eenvoud van het hier en nu is altijd voorhanden.

Werk is spel!

En juist als je dat kunt voelen, dan wordt het creëren zoveel leuker! Het maakt immers niet zoveel uit hoe je creaties uitpakken. Het is fijn als de dingen lukken, maar als het niet lukt, is het ook goed. En het paradoxale is, dat het juist dan makkelijker is om mooie dingen te maken. De eis om per se succes te boeken valt weg. En juist dat geeft de ontspanning die nodig is om je talent naar buiten te laten komen. Als je geworteld bent in het ongemanifesteerde, dan wordt werk spel! En Onoverkomelijke Problemen met Hoofdletter vallen weg.

Veel speelplezier de komende tijd!

Simone

Een creatieve blokkade

Een paar weken geleden had ik een gesprek met iemand die heel, heel, heel erg graag iets wil creëren, maar het niet doet. In haar geval ging het om een enorm sterke, diepgevoelde drang om kunst te maken – waar ze alsmaar geen vorm aan wist te geven. Een creatieve blokkade van heb ik jou daar.

Twee redenen

Die blokkade was er om met name twee redenen:

• Gebrek aan inspiratie: Ze had helemaal geen ideeën hoe ze zou kunnen starten. Ze kon geen ‘beginnetje’ vinden in de wirwar van dingen die ze zou kunnen doen.
• En gevoel van zinloosheid: Ze was bang dat er niemand op haar zat te wachten – en waarom zou je dan al die moeite doen? Wat is de zin van kunst maken als misschien wel niemand het wil hebben, of als niemand erin geïnteresseerd is?

Vicieuze cirkel

Zo’n creatieve blokkade kan enorm taai zijn. Je zit gevangen in een vicieuze cirkel van gebrek aan energie en inspiratie, en daardoor niets doen. En door het alsmaar niets doen creëer je geen dingen die je weer energie geven en enthousiast maken.

Ergens moet je de vicieuze cirkel zien te doorbreken. En het makkelijkste punt om dat te doen is: hoe dan ook, onvoorwaardelijk, totaal onpretentieus beginnen met iets te creëren.

En dat doen op het niveau van het allersimpelste, allerkleinste dat je maar kunt bedenken.

Kunst

Als het gaat om creëren in artistieke zin is dit relatief makkelijk. Pak de kleurkrijtjes van je kind en ga een partijtje krassen. Loop naar buiten met je telefoon en fotografeer wat je mooi vindt. Krabbel een tekeningetje op de achterkant van een oude envelop.

Hoe dan ook: heb geen enkele aspiratie, leg de lat belachelijk laag. Maar doe het wel! En dan niet één keer. Maar elke dag weer. Of in elk geval: met zeer grote regelmaat.

Laat geen grote gaten vallen tussen de dagen, maar laat verder elke pretentie varen. Denk niet dat je dure materialen moet gaan kopen: de achterkant van een rol behang is meer dan goed genoeg.

En werk aan een ‘oeuvre’. Een oeuvre van krastekeningen, schetsjes en verfgeklodder waar de gemiddelde kleuter apetrots op zou zijn. Maak regelmatig foto’s van wat je doet. Leg het vast, en kijk het van tijd tot tijd door. Zie welke ontwikkeling je doormaakt – ook al lijkt het zo onbetekenend, toch kan er in de loop van de tijd een verandering, groei zichtbaar worden. En dat inspireert weer!

Schrijven

En als je wilt schrijven, dan kun je misschien beginnen met een schriftje aanleggen met wat woorden erin, die te maken hebben met wat je wilt gaan schrijven. Wat losse zinnen die door je hoofd dwarrelen. Allemaal totaal laagdrempelig. Er hoeft niets van te komen. Je hoeft geen Groot Schrijver te worden. Je krabbelt alleen maar wat woorden op.

Misschien blijken die woorden een soort verband met elkaar te hebben. Dan kun je eens aan een mindmap gaan denken. Met regelmaat schrijf je weer eens wat op een achterkant van diezelfde oude envelop, die je in een schoenendoos gooit. En soms keer je de schoenendoos om en ga je wat schuiven met je snippers.

De kunst is wederom: geen gaten laten vallen. Pruts en krabbel door. Zonder enige pretentie. Het hoeft niets te worden, je hoeft niemand te zijn. Het hele plan mag totaal mislukken. Als je de impuls maar volgt, hoe hompelend en hortend die er ook uit komt. Typ af en toe eens wat tekst over, als je een samenhangend stukje lijkt te hebben. En kijk of die getypte stukjes bij elkaar passen. Dit allemaal nog steeds totaal zonder enige pretentie.

Het grote wonder is: als er maar lang genoeg zachtjes maar regelmatig tegen die creatieve blokkade wordt aangeduwd, dan gaat er iets veranderen. Dan gaat er iets schuiven, dan komt er langzamerhand weer iets van plezier of vertrouwen terug. Nog steeds hoeft het niks te worden. En al helemaal geen Bijzonder Boek of Keigoede Kunst. Gewoon creëren, zoals kinderen dat doen, omdat het nu eenmaal een basale menselijke drang is om je te uiten, om dingen te veranderen, om van niets iets te maken.

Er ontstaat een stroom

En wie weet ontstaat er via de voorzichtige, tastende, maar regelmatige beweging een grotere stroom, een duidelijker stem, meer energie, meer naar buiten treden. Maar dat zie je dan allemaal wel. Geen druk op de ketel. Het hoeft nergens heen. Creativiteit zoekt zijn eigen weg, als het maar op dagelijkse basis voeding en aandacht krijgt.

Conclusie:

Mocht je op de een of andere manier vastzitten in een creatieve blokkade:

• kijk of je je drempels laag kunt houden
• houdt alle pretentie buiten de deur
• en creëer met regelmaat.

Lieve groet, en een fijne zomertijd gewenst!

Simone

Ps: na verloop van tijd, als de creatieve blokkade weg is, dan kun je natuurlijk je doelen hoog stellen. Proberen zo oorspronkelijk mogelijk werk te maken, een enorm mooi boek te maken. In de goede zin van het woord is er niets mis met ambitie. Maar houd altijd dezelfde experimentele, vrije, open houding. Dan onstaat het beste werk!

ps: heb je ervaring met creatieve blokkades? Of wil je iets anders rond dit thema kwijt? Laat je bericht hier achter!

Comparison is the chief of joy

Heel letterlijk vertaald betekent dit: ‘Vergelijken is de dief van vreugde’. Met andere woorden: als je je vergelijkt met anderen, dan vergaat de lol in datgene wat je doet je maar al te makkelijk.

Als je ziet dan een ander iets heeft bereikt dat jij ook wel zou willen bereiken, als je minder ver voelt dan dan een ander, of als je ziet dat iemand anders een betere baan heeft gekregen dan jij, dat iemand anders meer verdient, in een mooier huis of in een betere buurt woont – dan is het verleidelijk om je met een ander te vergelijken. Redenen te over om je heen, als je eenmaal  in de vergelijkingsmodus zit.

De standaardzinnetjes

Het kan mij gebeuren als ik het werk zie van sommige schilders. Ik bewonder hun werk zo zeer, dat mijn eigen werk er in mijn ogen wel erg schril bij afsteekt. Zij zijn op een punt aangeland waar ik ook wel zou willen zijn! Als ik niet uitkijk dan laat ik me ontmoedigen, en denk ik dingen als:

• Dat talent heb ik niet
• Zo ver zal ik nooit komen
• Zij hebben wel een groot atelier en ik niet
• Zij zijn veel eerder begonnen – het is nu te laat om te kunnen komen waar ik wil.

Etcetera. Misschien herken je dit. Als je denkt aan iets wat jij graag zou willen doen – een boek schrijven, een eigen bedrijf opzetten, een bepaalde omslag in je leven maken –  en je vergelijkt je wel eens met anderen, dan weet je precies wat ik bedoel. Dan herken je vast de standaardzinnetjes die in jouw hoofd gaan afdraaien als je iets of iemand ziet die verder is dan jij, of de dingen beter doet dan jij.

Alle lol gaat eraf

Maar: je vergelijken met anderen heeft een hoge prijs. Als je eenmaal aan het vergelijken bent geslagen, dan verlies je maar al te makkelijk het plezier in datgene wat je doet.

Terwijl je het eerst nog gewoon heerlijk vond om met je onderwerp bezig te zijn waarover je een boek wilt schrijven, gedreven aantekeningen maakte, en enthousiast de eerste alineas schreef, verwordt de activiteit die je zo’n vreugde verschafte in iets kaals en schraals – alle lol gaat eraf.

Terwijl je het eerst nog gewoon verrukkelijk vond om met kleuren te spelen, de verf op je vingers te voelen, het schilderij zich te zien ontvouwen volgens een volkomen natuurlijk creatief proces, brokkelt het plezier onder je handen af. Het schilderen wordt een doodse bedoening: je bent meer bezig met redden wat er te redden valt, maar het wordt nooit zo mooi als je zou willen.

Terwijl je eerst vol enthousiasme droomde over je ideeën om een nieuwe richting in te slaan in je leven: misschien een andere baan, misschien een eigen onderneming – vergaat bij het vergelijken met een ander je de lol en het vertrouwen. Het gaat jou vast niet lukken, je hebt het tij niet mee, je bent al veel te oud, en bovendien: ben je eigenlijk wel voldoende gekwalificeerd? Die anderen hebben het allemaal beter voor elkaar.

Hoe kun genezen van deze vergelijkingsziekte?

Je kunt je weg terugvinden naar de ‘joy’, de pure vreugde van het creëren door heel bewust weer terug te keren naar het proces. Van moment tot moment. Maak je los van de conceptuele wereld van de verhalen in je hoofd over de perfectie van de anderen en de imperfectie van jezelf – of deze verhalen nu ‘waar’ zijn of niet. En keer terug naar de zintuiglijke, creatieve wereld die altijd alleen maar ‘Nu’ is.

Voel de verf die nu aan je vingers zit, kies de kleuren die zich nu aan je opdringen.
Duik in de woorden die je wilt schrijven, verdiep je in het verhaal dat je wilt vertellen.
En droom over wat je werkelijk wilt, en zet telkens kleine, logische en levensechte stappen op het pad van wens naar werkelijkheid.

Helemaal van jou

Als je dat steeds weer doet – telkens weer, stap voor stap, ‘nu-moment’ na ‘nu-moment’, dan zal daar uiteindelijk een bepaalde uitkomst, een bepaald product uitkomen. Dan zul je iets bereiken (net als die andere mensen, die jij nu van een afstandje zo bewondert, en waar je je mee vergelijkt).

Maar datgene wat je bereikt zal dan helemaal van jou zijn. Het had niet anders kunnen zijn, want jij hebt het stap voor stap vormgegeven.

Het is misschien wel heel anders dan je had verwacht, want omdat het van het ene sprankelende nu-moment aan het andere levensechte nu-moment aan elkaar hangt komt het beste in je boven. En dat is misschien wel vele malen beter dan je kan voorstellen als je in de ‘vergelijkingsstand’ staat.

Eén stromend geheel

En nogmaals: omdat het proces van het doen zo wezenlijk is geworden is het totaal vervlochten geraakt met het eindresultaat dat je bereikt. Je ziet datgene wat je bereikt niet meer als een ‘ding’ dat losgezongen is van het dagelijkse creatieve ‘doen’.

Het is één stromend geheel, het proces leidt tot het product, en het product beïnvloed hoe je het proces vormgeeft. Je ervaart direct dat jij nooit datgene had kunnen maken of doen wat een ander maakt of doet.

En dat hoeft ook niet, want je duikt zo diep in je eigen creëren, dat je ook niets anders zou willen. Er is als vanzelf overvloed – dus waarom zou je nog iets willen hebben wat een ander heeft? Het vergelijken lost zich als het ware vanzelf op.

En het mooie is: dit hoeft niet voor eens en altijd. De kans bestaat dat de ‘thief of joy’ zomaar weer een keer binnensluipt. Misschien de volgende seconde alweer! Dat is niet erg. Elk ‘nu-moment’ is precies het perfecte moment om weer opnieuw te beginnen. Laat die dief de ‘joy’ maar stelen. Maakt niks uit.

‘Joy’ is namelijk elk moment weer in overvloed beschikbaar.

Heb een heel fijne dag!

Simone