Velen van ons zijn met schitterende dingen bezig.
En dat gaat niet om het minste. Ons werk gaat over het brengen van heelheid, waarheid en schoonheid. Wijsheid, inzicht en authenticiteit. Integriteit, creativiteit en aanvaarding. Diepe woorden, die een wereld aan kwaliteiten in zich bergen.
Ik denk dat dat fantastisch is, want als je om je heen kijkt, heeft de wereld die kwaliteiten ongelooflijk nodig.
Maar waarom is het dan zo intens moeilijk om van het brengen van deze kwaliteiten in de wereld ook echt je werk te maken? Waarom vindt datgene, waarvan je weet hoe belangrijk het is, zijn weg in de concrete realiteit niet, of niet zo makkelijk?
Je zou kunnen zeggen, dat heelheid, schoonheid, wijsheid, inzicht en authenticiteit, om er maar een paar te noemen, tot de verticale dimensie behoren. Ze hebben iets ‘eeuwigs’, iets ‘hemels’ in zich.
En natuurlijk verlangen je klanten naar deze kwaliteiten. Ik denk dat ze, meer dan naar wat dan ook, naar deze kwaliteiten verlangen.
Maar zolang deze kwaliteiten niet daadwerkelijk verbonden raken aan de horizontale dimensie, de dimensie van het dagelijks, aardse leven, houden ze iets etherisch. Pas in een concrete context gaan ze leven.
Om een paar voorbeelden te noemen:
- Wijsheid is een prachtig begrip. Maar wijsheid in de context van drie schreeuwende of bokkende pubers is vuurwerk, is spannend! Daar vindt het daadwerkelijke groeien plaats, daar gaat het over levende mensen die iets doorworstelen en echt verder komen.
- Authenticiteit: wie wil er niet authentiek zijn? Maar authenticiteit als je een lezing moet geven voor (ik noem maar wat…) een boekpresentatie, bloednerveus bent en toch graag vanuit je hart wilt spreken? That’s where the rubber hits the road!
- Creativiteit, ook zo’n prachtig woord waar ik veel van houd. Maar wat als je al jaren een boek in je hoofd hebt, weet dat je het er uit wilt laten komen, maar je totaal laat verlammen door perfectionisme? En toch besluit: dat boek gaat er komen! Ondanks onzekerheid, luiheid en jaloezie op anderen die het wel lukt? Dan wordt creativiteit een levend proces, iets wat van dag tot dag weer bevochten wordt op de taaie tegenkrachten die de boel lamleggen.
Wat ik hiermee wil zeggen:
De manier om je werk te maken van het in de wereld brengen van die schitterende intrinsieke kwaliteiten – die verticale dimensie waar ik het over had – , is om ze te verbinden met de horizontale dimensie. Om het hemelse en het aardse te verbinden. Om de diepe woorden wortel te laten schieten en vruchtbaar te laten worden in de concrete werkelijkheid van het dagelijks bestaan
En daarmee wordt je werk ook spannend. Letterlijk span-nend. Want in de concrete aardse werkelijkheid bestaat er een spanning tussen waar je klanten zitten, en waar ze willen zijn.
Een spanning:
- tussen terugschreeuwen naar je pubers, en je woorden inslikken en een wijzere, communicatievere weg kiezen.
- tussen die hele boekpresentatie afblazen, en – weliswaar met knikkende knieën – een gloedvol verhaal houden, waar je zelf verbaasd van staat.
- tussen een stapel aantekeningen en drieëntwintig beginnetjes voor een boek op je harde schijf, en een gepubliceerd boek op de plank.
Die spanning, dat is waar je werk over gaat.
Die kloof tussen wens en werkelijkheid, die wil gedicht worden. En daar wordt jouw werk – jouw verlangen om wijsheid, integriteit, aanvaarding, creativiteit en zo meer te helpen brengen in de concrete werkelijkheid – ongelooflijk nuttig en noodzakelijk.
hartelijke groet!
Simone
Verantwoording foto: www.flickr.com, onder een Creative Commons License. Fotograaf: dreamsjung
