“Elke lange weg begint met de eerste stap”
Lieve lezers,
Er bestaan van die prachtige gezegdes, waarbij elk rechtgeaard mens onmiddellijk begint te knikken. Zie bijvoorbeeld die hierboven: ‘elke lange weg begint met de eerste stap’.
Ja, ja, ja: tegeltjeswijsheid. Wil je iets, dan moet je er ook aan beginnen. Klaar. Duidelijk. Hop jongens, schouders eronder. Niet praten maar poetsen.
En natuurlijk kan ik niets anders dan het hiermee eens zijn. Maar de vraag dringt zich wel onmiddellijk aan mij op: waarom worden zoveel lange wegen niet ingeslagen? En waarom worden zoveel eerste stappen niet gezet?
Het is dus interessant om dit gezegde nog eens wat aan een nauwkeuriger onderzoek te onderwerpen.
De afwas
Wie een afwas gedaan wil hebben, pakt het teiltje uit het gootsteenkastje, laat er warm water in lopen, doet er afwasmiddel bij, legt de glazen in het warme water, en zo, stap voor stap, staat er na een tijdje een schone vaat in de kast.
Voor wie een klein of groot creatief project wil aanpakken is het lang zo duidelijk nog niet. Misschien heb je wel ideeën hebt over wat je uiteindelijk bereikt wil hebben – een gepubliceerd boek, een eigen praktijk, een kunstwerk. Of nog iets anders.
Maar de weg van begin tot eind heb je nog nooit afgelegd. Je weet niet of je het durft, je weet niet of je het kunt. En sterker nog: je weet misschien niet eens altijd zo zeker of je het eigenlijk echt wel wilt!
Vicieuze cirkel
Het stomme is: je komt er natuurlijk pas achter of je iets durft, door je teen in het water te steken. En door met een proces aan de slag te gaan, leer je de vaardigheden die je nodig hebt. En of je iets echt wilt: dat kun je alleen maar al doende ervaren.
Hiermee kun je maar al te makkelijk in een vicieuze cirkel terecht komen.
- Doordat je niet durft, begin je niet. En doordat je niet begint, kom je er niet achter dat je eigenlijk best wel durft.
- Doordat je dingen niet kunt, begin je niet. En doordat je niet begint, leer je niet de vaardigheden die je nodig hebt.
- Doordat je niet zeker weet of je iets echt wel wilt, begin je niet. En doordat je niet begint, kom je er nooit met zekerheid achter of je iets wel echt wilt.
De oervonk
Het enige dat je kan helpen om deze vicieuze cirkel te doorbreken is het erkennen en serieus nemen van de oervonk.
Elk creatief proces begint met een onmiskenbare vonk. Een niet onder het vloerkleed te schoffelen nieuwsgierigheid. Zin om iets te maken, om iets te doen. Enthousiasme. Creatiedrang.
Wie last heeft van een niet-erkende en niet-serieus genomen oervonk, die voelt dat, bewust of onbewust. Hij of zij heeft een gevoel van onbehagen, van gemis, van ‘ik wil wat, maar ik weet niet wat’.
Wie de oervonk in zichzelf herkent ziet pure levensenergie! Zin om de sprong te wagen, om tegen onzekerheid en angst aan een project te beginnen.
De oervonk heeft echter wel brandstof nodig, in de vorm van een eerste kleine praktische stap. Door het zetten van dat eerste stapje op het creatie-pad wordt de oervonk aangeblazen tot een klein vlammetje, en door nog meer regelmatige stappen te zetten ontstaat een klein of zelfs groter vuurtje. Een vuurtje dat licht geeft en iedereen in de omgeving verwarmt.
Twee vragen
Dus: stel dat je het afwassop door de gootsteen het gespoeld, alle glazen schoon in de kast staan, en het nog steeds kriebelt van binnen, vraag je dan af:
a. Heb ik last van een niet-erkende oervonk?
b. Zo ja, wat is het allereerste, allerkleinste stapje dat ik kan doen om die oervonk brandstof te geven?
Met een hartelijke groet!
Simone
