Lieve mensen,
Ruim twee maanden geleden, op vrijdag 22 februari, overleed onze dierbare vriend, de Turks-Groningse zanger en multi-instrumentalist Behsat Üvez, die tot zijn dood samen met mijn man Steven Kamperman het Turks-Nederlandse wereldjazz-ensemble Barana leidde.27 februari namen wij afscheid van hem in de Oosterpoort in Groningen. Steven hield daar een toespraak, over zijn geschiedenis met Behsat, die tot zoveel mooie concerten, cd’s en toernees had geleid, maar die hem ook op andere manieren gevormd had.
Een stuk uit Stevens toespraak:
‘Allereerst is er Behsat’s bijna mythische enthousiasme. Behsat was snel lyrisch. Lyrisch over musici die hij gehoord had, over musici in Baraná, over onze eigen concerten, over de nieuwste CD die we uit hadden. Ik, als nuchtere Hollander, dacht dan aanvankelijk al snel: “jaja, nou, was het nou echt wel zo goed, is ie niet iets te enthousiast, is dit wel objectief?”
Maar langzamerhand begon ik de wijze les te begrijpen. Ik dacht altijd: als iets heel goed is, dan kun je er daarna enthousiast over raken. Maar Behsat leerde me dat enthousiasme een kwaliteit in zichzelf is. Dat alles begint met enthousiasme, en dat de kwaliteit daar juist op kan volgen. En hij was daarin ontzettend krachtig: hij barstte al bijna van enthousiasme uit elkaar als hij het podium opliep. Als we samen een nieuw programma aan het componeren waren en ik een oorspronkelijk muzikaal idee van hem nogal radicaal veranderd had, was hij niet eerst even kritisch, maar hoorde hij meteen het mooie er weer in. Enthousiasme als beginpunt, een wijze les van Behsat.’
Dit trof mij. Het is zo verleidelijk om een kiem van enthousiasme onmiddellijk te smoren in kritische geluiden. Vanuit het idee: ‘niet te snel tevreden zijn’. ‘Het moet wel echt goed zijn’. ‘Het moet wel echt kwaliteit hebben’. Daarbij vergetend dat kwaliteit juist ontspringt vanuit dat oorspronkelijke enthousiasme!
Als je durft je enthousiasme voor een bepaald onderwerp of voor een bepaalde richting te laten stralen, dan blaas je het vlammetje van je enthousiasme aan. Enthousiasme komt van het Griekse en-theos: ‘God in zich hebbend’. Kom je te vroeg met je kritiek, dan zet je meteen de doofpot over het prille vuur.
Kritiek hebben is makkelijk, negatief zijn is verleidelijk. Het vergt pure moed om enthousiast te zijn voor datgene wat je in de wereld wilt zetten, en daar voor te gaan en blijven staan. Ik kan altijd enorm genieten van mensen die enthousiast zijn over wat ze doen. Wat geeft dat een energie!
Kritische geluiden hebben zeker hun plek, maar alleen ten dienste van het enthousiasme. Door kritisch te kijken en te luisteren naar wat je doet, kun je je enthousiasme zodanig vormgeven, dat het nog beter op zijn plek valt in de wereld. Dat het ook echt hier in het concrete aardse domein aan kan komen, bij degene voor wie het bedoeld is. Daarbij wordt je enthousiasme niet gedoofd, maar vlamt het nog meer op.
En dat is aan-stekelijk!
hartelijke groet!
Simone
p.s.: De hele toespraak van Steven Kamperman is hier te lezen.
verantwoording foto: www.flickr.com, onder een creative commons license. Fotograaf: Velo Steve
