Ik en ik

Als je down bent, verdrietig, boos, jaloers, chagrijnig – dan zou het kunnen zijn dat je de twee ‘ikken’ door elkaar haalt. Laten we ze het ‘kleine ik’, en het ‘diepe ik’ noemen.

Het kleine ik maakt zich druk over of de dingen wel gaan zoals het wil
Het diepe ik is dankbaar voor het leven – wat er ook gebeurt

Het kleine ik heeft haast – is het nou nog niet gelukt?
Het diepe ik heeft alle tijd – Nu het altijd goede moment

Het kleine ik voelt zich mislukt
Het diepe ik weet: er kan niets fout gaan – de dingen lopen precies zoals ze lopen

Het kleine ik raakt verstrikt in gedachten
Het diepe ik accepteert alle gedachten onvoorwaardelijk – zonder ze te geloven

Het kleine ik moet ‘iemand’ zijn – anders stelt het niets voor
Het diepe ik is zichzelf genoeg – niets bijzonders betekent perfectie

Het kleine ik kan niet wachten tot het succes zich aandient
Het diepe ik verwelkomt alles – of het nu goed gaat of slecht

Het kleine ik piekert over zichzelf
Het diepe ik is open voor de wereld

–

Het diepe ik is ruimte voor alles – ook voor het kleine ik, de angstige gedachten, het gevoel van onvolkomenheid, van haast.

Niets hoeft te veranderen – alleen het perspectief wisselt.

Vanuit het kleine ik is het jij tegen de wereld
Vanuit het diepe ik is het de wereld – en het kleine ik – in jou

Als je die verschuiving kunt ervaren (en ook dat hoef je nooit te forceren) blijven de problemen nog steeds problemen – alleen zijn ze geen probleem meer.

De dingen hoeven nog steeds niet te lukken, maar dat maakt ten diepste niet meer uit. Het leven is – ook zonder meer – vol schoonheid.

Dit zijn dingen die het kleine ik niet doorheeft.
Voor het grote ik is ook dat geen probleem.

Lieve groet,
Simone