Herinner je je nog hoe lang je ooit hebt zitten zweten op je eerste liefdesbrief? Schrijvend en herschrijvend, doorstrepend en opnieuw beginnend? Omdat je zo graag je diepste gevoelens wilde uiten, maar tegelijkertijd bang was voor afwijzing? Omdat het zó belangrijk was dat je aanbedene je woorden zou begrijpen? Omdat je zo graag wilde dat je woorden daadwerkelijk aan zouden komen? Omdat je niet ‘over the top’ wilde gaan, maar wel de diepte, hoogte en breedte van je liefde wilde laten blijken?
Als je zelfstandig ondernemer bent, en je doet werk dat je na aan het hart ligt, en dat ook nog eens niet zo tastbaar van aard is, dan zit je eigenlijk met een doorlopend liefdesbriefprobleem.
Je wilt iets ontzettend graag overbrengen, waarvan je weet dat het wezenlijk is. Maar zodra je je mond opendoet, dan weet je soms niet meer wat je wilt zeggen. Je lippen bewegen, maar de woorden die eruit komen lijken wel niet van jou. Ze lijken te zakelijk, te ver weg, te gelikt. Ze zijn te concreet of juist te vaag, te specifiek of juist te algemeen.
Je zou willen dat je een dichter was.
Dan kon je uitleggen hoe jouw werk kan helpen om te laten stromen wat eerst bevroren leek. Waarom wat jij doet kleur geeft aan de wereld. Waarom jouw werk er wezenlijk toe doet.
Maar zodra het aankomt op het aanprijzen van je eigen werk kiest de poëet-in-jou het hazenpad. Met de kaken opeengeklemd pers je er een webtekst uit. Een Webtekst Die Toch Vooral Professioneel En Volwassen Over Komt. Een Webtekst Die Er Toch Minstens Net Zo Serieus Uitziet Als Die Van Je Collega’s.
Maar wel een tekst waar het vuur uit verdwenen is.
Of een tekst waar je je uit arren moede een stuk groter en stoerder voor doet dan je bent, om toch maar vooral mee te kunnen doen in het spel van ‘ik ben de beste, ik ben de sterkste’. Daarbij aangemoedigd door sommige marketing-experts, die vinden dat je vooral hard moet schreeuwen in onze hyperassertieve cultuur.
Kan het ook anders?
Zou het mogelijk zijn de liefde weer terug te brengen in de brief naar je klanten? Om het ware vuur van waaruit je werkt ook mee te laten zinderen in je teksten? Om de ziel van je werk te laten zingen in alles wat je doet, dus ook in hoe je er over schrijft? Zonder vaag te worden, zonder ineffectief te zijn?
Ik denk het wel.
Daarvoor zijn (minstens) twee dingen nodig…
Ten eerste: dat je diep duikt, om de ziel van je werk aan de oppervlakte te brengen. Als jij niet werkelijk uit durft te komen voor wat je ten diepste te bieden hebt, dan kan het ook niet aankomen bij je klant.
En wat er door dat diepe duiken aan de oppervlakte komt, dat kan ook voor jezelf een verrassing zijn! Soms heb je er wel een vage notie van, maar als je die daadwerkelijk in woorden om gaat zetten, blijkt er soms een kracht onder je werk te zitten, waar je nog maar nauwelijks weet van hebt, en die je tot dan toe dus ook niet hebt weten aan te wenden in je werk.
Ten tweede: dat je je daadwerkelijk tot je klant richt, in plaats van het vaag en algemeen te houden. En dit is spannend. Want niemand houdt van afwijzing. En zolang je je tot de mensheid in het algemeen richt, komt je aanbedene ook niet zo scherp in focus. En als je dan geen respons krijgt, tsja, dan hoef je je het ook niet zo persoonlijk aan te trekken. Maar kan de vonk ook niet echt overslaan.
Als je je ziel en je zaligheid in je schrijven legt en je ook echt tot die ene specifieke klant richt kan er uiteindelijk een tekst ontstaan waar je zelf trots op bent en energie van krijgt. Een tekst die je klant inspireert, hoop geeft, en uitnodigt tot een eerste afspraakje…
Met een groet!
Simone
Verantwoording foto: www.flickr, onder een creative commons license. Fotograaf van de foto van de liefdesbrief van Charles Darwin aan Emma Wedgwood: Sam Whited
