Lieve lezer,

Afgelopen maandag ben ik teruggekomen van een tweedaagse wandeling met mijn 14-jarige dochter. We doen dat al sinds een jaartje of vijf – in het begin logeerden we in een hotel, en sinds twee jaar kamperen we en nemen we ons tentje mee op de rug. Een hele onderneming, maar o zo leuk. Dit jaar liepen we de Trage Tocht Leersum-Doorn.

(Tussen haakjes: trage tochten zijn wandelingen – ontwikkeld door Rob Wolfs – met een hoog onverhard-pad-gehalte, enorm aan te raden!).

We kampeerden op een mini-natuurkampeerterreintje ‘Klein Groenbergen’ (ook al zo aan te raden: slechts acht plekken tussen het hoge gras voor alleen wandelaars en fietsers)

Het eerste wat ik bij aankomst zag was een krijtbord, met daarop de volgende tekst ‘Leg de Lat Lekker Laag’.

Wie goed kijkt ziet dat het woord ‘Laag’ erg lijkt op ‘hoog’, en zelfs zou je door het kleine streepje bovenaan de L van Laag nog kunnen vermoeden dat iemand bijna ‘hoog’ had geschreven. Maar de alliteratie maakt het duidelijk: de wandelaar wordt aangemoedigd om de lat vooral lekker laag te leggen!

Ik schoot onmiddellijk in de lach: wat een schot in de roos! In onze maatschappij wordt ons natuurlijk de hele tijd volgehouden om vooral de lat flink hoog te leggen, buiten onze comfortzone te treden en te excelleren in wat we doen. Allemaal prachtig natuurlijk: wie houdt er van broddelwerk en slap gedoe? Niemand.

Maar alsmaar de lat hoog leggen kan behoorlijk uitputtend zijn, en zonder dat je het doorhebt doe je braaf met de waan van de dag mee. Ook al ben je nog zo kritisch op de cultuur van rennen en vliegen, voor je het weet doe je mee met de meute en ben je de hele tijd aan het reiken naar ‘nog beter’. Dat is waar ik mezelf in elk geval op betrapte toen ik dat bord voor de camping las.

Nu is zo’n moment van aankomen met je rugzakje op de camping, met niets anders te doen dan een tentje opzetten en een simpel potje koken uitermate geschikt om de lat eens lekker laag te leggen. En de vakantie is sowieso het moment om al dat ambitieuze gedoe eens even los te laten en de zaken klein te houden.

Maar het zou mooi zijn om ook na de vakantie iets van de onbezorgdheid van het laag leggen van de lat mee te laten vibreren als we weer het werkende leven ingaan, en ons weer volop in gaan zetten voor wat we dan ook aan het doen zijn. Zodat we steeds blijven beseffen: het allerbelangrijkste is om simpelweg op een bankje te kunnen zitten, naar de ondergaande zon te kunnen kijken en beseffen dat het leven goed is, wat er ook gebeurt.

 met een warme zomergroet, en een fijne vakantietijd gewenst!