Lieve mensen,
Vanochtend had ik een interessante ervaring.
Ik ben echt een natuurliefhebber, en ik kan uitgebreid dromen hoe ik ooit in een mooi klein huisje zal wonen, in het bos, omringd door vogelgeluiden, eekhoorntjes die van tak naar tak springen, eindeloze wandelpaden die direct vanaf mijn voordeur beginnen… Je snapt het verhaal.
Ik woon nu in Leidsche Rijn bij Utrecht – en ik ben echt heel erg blij met ons precies passende huisje met het kleine tuintje erachter. Maar één ding is zeker: het ligt niet in het bos! ;-).
Op een gegeven moment was ik weer eens aan het rondneuzen op internet naar hoe ik mijn droom van een klein huis dicht bij de natuur waar zou kunnen maken, en toen bedacht ik opeens: ‘Ik kan nu wel dromen over mijn mooie natuurhuisje – maar ik kan natuurlijk ook beginnen met eens voor de volle honderd procent waarderen wat ik nu allemaal aan natuur om me heen heb.
Dus ik liep naar buiten, naar de clematis die achterin de tuin nu volop aan het bloeien is. Prachtig!
En toen keek ik nog eens wat beter, en zag ik een mini-slakje op één van de bloembladeren.
En toen ik nog wat beter keek, zat daar ook een miniscuul sprinkhaantje – met gestreepte pootjes – ik had nog nooit zo’n kleintje gezien. Zie hieronder (moeilijk te zien op de foto, maar net boven het hart van de bloem zie je een groen vlekje met pootjes … )
En toen realiseerde ik me: als ik nu, hier middenin mijn achtertuin in de nieuwbouwwijk het slakje en het sprinkhaantje niet zie, dan zal ik ze ook niet zien aan de rand van een prachtig natuurgebied.
Mijn plan is dus om ook nu alvast mijn ogen goed open te leren houden – mócht er ooit een mooi natuurhuisje op mijn pad komen, dan weet ik alvast hoe ik kijken moet.
Veel liefs!
