Over mij
De rode draad door mijn leven is wat ik bij gebrek aan een beter woord ‘spiritualiteit’ noem. Mijn vroegste herinneringen zijn doorspekt met de ervaring dat het leven een diepte heeft die niet met woorden uit te drukken is.
Als kind ging ik aan de hand van mijn ouders naar de kerk. Ik genoot van de verhalen die daar verteld werden, maar toen ik ouder werd ontstond er toch een verwijdering tussen mij en de kerkelijke traditie. Het viel me steeds moeilijker om te geloven in het beeld van de almachtige God in de hemel. Maar de verbondenheid met de onderliggende spiritualiteit bleef.
Mystiek
Toen ik een jaar of twintig was begon ik boeken te lezen van en over mystici uit verschillende tradities, niet alleen uit de christelijke, maar ook uit de boeddhistische-, joodse- en soefi-traditie. Ondanks hun verschillende achtergrond stemmen al deze mystici in één ding overeen: in hun ogen zijn het heilige en de mens onafscheidelijk. Elke mens is een individuele expressie van het goddelijke. En spiritualiteit en het gewone leven van alledag doordringen elkaar volledig. Er is niets, maar dan ook niets, dat geen uitdrukking van het goddelijke is.
De niet zo bekende mystieke tak van de christelijke traditie waarin ik was grootgebracht, bleek volledig aan te sluiten bij mijn directe ervaring. De rijke beelden- en verhalenwereld die mij met de paplepel was ingegoten herwon zijn oorspronkelijke diepte en kreeg voor mij een heel nieuwe betekenislaag. Dat was een grote verrijking. Ik volgde de opleiding ‘Geestelijke begeleiding’ bij Arcana, en ben al die jaren in de mystieke traditie blijven verdiepen.
Studie en zelfstandig ondernemerschap
Ik heb met heel veel plezier Sociale Wetenschappen gestudeerd. En nog steeds houd ik schrijven, van een gedegen analyse en lees ik alles wat los en vast zit over datgene wat mij het meest boeit: mensen, hun levensloop, hun wijsheid en hun valkuilen.
Uiteindelijk voerde het leven mij in de richting van de coaching. Na verloop van tijd specialiseerde ik me in het coachen van ‘niet-doorsnee’-zelfstandig ondernemers. Om precies te zijn: eigenheimers die zichzelf niet in eerste instantie als een geboren ondernemer zagen, en ook niet binnen de meeste functie-omschrijvingen passen, maar wel iets heel eigens te geven hebben. Ik schreef er ook een boek over: ‘Ondernemen met bezieling’, uitgegeven door Ten Have. (Lees er hier meer over).
Wat ik mooi vind aan het zelfstandig ondernemerschap, is dat ik helemaal mijn eigen gang kan gaan, de dingen die ik belangrijk vind op de agenda kan zetten, met de klanten kan werken die bij me passen en die ik goed kan helpen.
Wat overigens niet wil zeggen, dat het ondernemerschap een geplaveide weg is. Ik zit bij tijd en wijle weer met mijn handen in het haar. Maar tegelijkertijd is het voor mij een manier van werken en leven, die me in staat stelt om de dingen te doen waarvan ik houd en die ik belangrijk vind.
Grondtoon
De ‘grondtoon’ van mijn werk is datgene wat de mystici al zeiden: het leven is één ondeelbaar geheel. Het geklungel en het geworstel zijn net zozeer onderdeel van het volle leven als het succes en de glorie. Volmaaktheid en onvolmaaktheid horen bij elkaar en doordringen elkaar. Goddelijkheid en menselijkheid zijn niet te scheiden.
Wat het leven en daardoor ook het werk soms zo complex maakt, is dat mensen (inclusief ikzelf) hun leven soms als een groot zelfverbeteringsproject zien. Iets waar altijd aan gewerkt moet worden om de moeite waard te zijn. Iets waarin je wat moet zien te bereiken en ‘iemand’ moet zien te worden, omdat het zó niet goed genoeg is.
Meer en meer voel ik: het is prachtig als je resultaten behaalt of mooie veranderingen doorvoert. Maar als de onderliggende vooronderstelling blijft dat pas als je dáár aangeland bent het leven werkelijk waardevol is, dan draag je water naar de zee.
Deze ‘grondtoon’ van de volmaakte onvolmaaktheid is steeds helderder gaan klinken, ook in mijn werk.
(lees verder in de volgende kolom)
Ik hoef mijn leven niet in tweeën te splitsen: datgene waar ik ontevreden over ben en datgene wat wel goed loopt. Alles is onderdeel van deze ene heilige werkelijkheid, en niets is daarvan uitgesloten. Er is geen streep waar ik overheen moet zien te komen om eindelijk ‘verlicht’ te worden. Ik hoef nergens heen, want ik ben al ‘thuis’. Ik hoef niet ‘iemand’ te worden, want ook zó ben ik al een compleet mens.
Dit inzicht ervaar ik als een grote bevrijding. Ik raak dit inzicht overigens ook keer op keer weer kwijt. En ten diepste doet ook dat nergens iets aan af.
Liefdes
Wat mij steeds weer gelukkig maakt is de natuur. Van het simpele dagelijkse kwartiertje hardlopen in het park, tot de weekendwandelingen in het bos, tot de zomervakanties in de bergen. Ook al regent het, in de natuur waait voor mij de hemel open.
Een andere grote liefde is muziek – en dan met name het zingen. Ik zing ruim tien jaar in kamerkoor Decamerone, en vind het heerlijk om samen met mijn koorgenoten steeds opnieuw in de ongelooflijk rijke traditie van de koormuziek te duiken.
Ik breng graag tijd door met mijn kleine ‘extended family’ van dierbare vrienden. En tot slot: mijn grootste liefdes zijn mijn man en twee kinderen. Met hen deel ik dagelijks lief en leed.