Ik ben net terug uit Zuid-Frankrijk, waar ik met man en twee kinderen van bijna vijf en bijna zeven voor het eerst met twee aanhangfietsen op fietsvakantie ben geweest. (Zonder kinderen had ik jaren geleden al wel een aantal geweldige fietsvakanties gehad, maar dit was de eerste keer dat we met kinderen op pad gingen.) En zoals dat gaat: ’s avonds voor de tent kwamen onder het genot van een bodempje pastis in de plastic koffiebekers de mooiste vakantiefilosofische gedachten voorbij. Waaronder: de overeenkomsten tussen het fietskamperen en het werken aan een eigen praktijk!
Durf voor je droom te gaan.
Na de geboorte van onze kinderen was het even afgelopen met onze fietsvakanties, maar elk jaar kwam de vraag terug: ‘zouden we volgend jaar toch niet weer eens proberen echt te gaan trekken?’ Vanuit het relatieve comfort van een auto tot je beschikking hebben en niet om de paar dagen weer je tentje hoeven in te pakken leek dat een belachelijk en veel te vermoeiend plan. Maar toch bleef de gedachte aan een fietsvakantie terugkeren. Met als uiteindelijk resultaat: een geweldige tocht langs de rivier de Tarn.
Geef jezelf wen-tijd.
De eerste vijf kilometers van onze tocht dacht ik: ‘dit is absoluut niet leuk, en absoluut niet verantwoord’. Met zo’n zwaarbepakte fiets fietsen, die maar met moeite in balans te houden was ervoer ik de eerste dag als een belachelijke opgave. Maar het lijf went vlug aan de nieuwe eisen die gesteld worden, de balans wordt verbazend snel hervonden, en na een paar dagen fietsen voelde fiets plus aanhangfiets tot mijn grote vreugde eigenlijk prima aan.
Ook kleine stappen zetten is waardevol en leuk.
De afstanden die we per fietsdag aflegden waren niet bepaald indrukwekkend (de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ze dat vroeger ook al niet waren). Maar dat maakt voor de lol en het genieten helemaal niets uit! Hoe meer ervaring je hebt, hoe makkelijker het wordt om op termijn eventueel grotere stappen te zetten.
Investeren loont.
Van tevoren hadden we een nieuwe tent plus matjes annex stoeltjes gekocht. Hoezo sober kamperen… al die spullen zijn peperduur! Best eng om zoveel geld uit te geven aan iets waarvan je nog helemaal niet weet of je de investering eruit haalt – wie weet zouden we na de vakantie denken: dit ééns maar nóóit weer! Uiteindelijk bleken juist onze investeringen de vakantie zoveel leuker en ontspannener te maken (met name de stoeltjes bleken voor onze 40+-lijven niet te missen items!).
Afzien en tegenslag hoort erbij.
Zonder echt fatsoenlijk bergverzet (ai – de volgende investering…) een flinke heuvel op betekent regelmatig lopen… En een fiets met bepakking en aanhangfiets de berg opduwen is zwaar en echt niet leuk. Er zijn momenten geweest dat ik het hele fietsplan heb vervloekt. Maar… als je op de top bent aangekomen en in een klein dorpje een petit café bestelt, lijkt het in het licht van de hele tocht weer relatief…
Mensen helpen graag.
Er waren een paar momenten dat we dachten: ‘Oeps. Nu zijn we toch mooi in de aap gelogeerd zonder auto.’ Toen ons zoontje ziek leek te worden bijvoorbeeld (viel gelukkig achteraf mee), of toen we door een 500 meter lange onverlichte tunnel moesten fietsen (en dat absoluut niet durfden). Mensen bleken echter meer dan bereid om voor ons naar een apotheek te rijden, of om stapvoets achter ons aan in de tunnel te rijden, zodat we in het licht van de koplampen het andere eind van de tunnel konden bereiken.
Routines en structuur helpen.
Mensen die ons tegenkwamen onderweg lachten zich dood om de stickers op onze fietstassen. ‘Links Voor Simone Keuken’. Met andere woorden: deze fietstas hoort links voorop de fiets van Simone, en daar horen de keukenspullen in. Deze fietstas had zelfs een vaste plek in de tent. Structopathie ten top! Maar dit bleek wel tot gevolg te hebben dat pleisters, zakmessen en dergelijke vindbaar waren op het moment dat ze nodig waren. Structuur en routines blijken noodzakelijk en helemaal niet vervelend als je jezelf in een onvoorspelbaar avontuur stort.
Hebben jouw vakantie-ervaringen je ook inspiratie gebracht voor het werken in en aan je praktijk? Ik hoor graag van je op mijn weblog.
